Great Otway en Australia Day

De laatste keer dat we in Melbourne waren, is alweer drieënhalf jaar geleden. We waren toen onderweg van Frans-Polynesië naar huis aan het einde van onze tweede wereldreis. Het lijkt veel minder lang geleden want de stad voelt vertrouwd aan. We zijn neergestreken in een AirBnB een beetje aan de oost-kant van de stad, in de buurt van Box Hill. Het is een goede uitvalsbasis om niet alleen wat tijd in de stad door te brengen maar ook in de omgeving ten zuiden en oosten ervan. Box Hill blijkt een soort moderne versie van Chinatown te zijn met enorm veel, op de Chinese minderheid gerichte, winkels en restaurants. We zijn niet vies van een goede Chinese maaltijd dus dat kwam eigenlijk best goed uit.

Het is zomer en dat betekent dat het seizoen van zomerfestivals is aangebroken. In Melbourne begint dan o.a. het Midsumma Festival, zo kwamen we, op zoek naar een leuke culturele bestemming voor een rustige zondag, bij toeval achter. Het is een “annual celebration of LGBTQIA+ arts and cultures” wat afgetrapt wordt met een “Midsumma Carnival”. En dat is kleurrijk, in alle opzichten, en erg leuk om een keer mee te maken.
Het werd een dag met nog veel meer cultuur want in de National Gallery of Victoria is de expositie “Keith Haring | Jean-Michel Basquiat: Crossing Lines” te zien. Beide kunstenaars zijn helaas veel te vroeg gestorven maar met name de kenmerkende figuren van Haring zijn wereldberoemd geworden. Dat hij in die stijl ook koala’s tekende, wisten we nog niet.

Ten zuiden van Melbourne ligt het Mornington schiereiland met een aantal mooie stranden, kleurrijke badhuisjes, wijngebieden en, op de punt, een mooi park met de overblijfselen van kustverdedigingswerken. Ondanks het wisselvallige weer wat van zomers warm via stortbuien naar zandstorm ging, zijn we er lekker op uitgetrokken om het allemaal te ontdekken.
Als wijnliefhebbers was de keuze om aan de oost-kant van Melbourne neer te strijken niet toevallig. Daar ligt natuurlijk de bekende Yarra vallei waar veel goede wijnen vandaan komen. Het is een mooi gebied om een dagje in rond te toeren en natuurlijk een en ander aan wijn te proeven. Dat gaat erg goed in combinatie met een knappe lunch dus zo geschiedde.

Ik vind het altijd interessant om ook de andere, vaak minder fraaie, kant van een stad te ontdekken en fotograferen. De ervaring leert dat je dat prima kan doen door op zoek te gaan naar de plaatselijke straatkunst zoals we dat ook in Sydney hebben gedaan. Ook in Melbourne, in het zakelijke centrum notabene, zijn er een hoop achterafsteegjes met prachtige graffiti kunstwerken te vinden. Ook al vind je de werken misschien niet altijd even mooi, het is ook een leuke stadswandeling.

Vanuit Melbourne zijn we westwaarts getrokken, naar het begin van de Great Ocean Road. Dat is een wereldberoemde kustweg van 243km lang tussen Torquay in het oosten en Allansford in het westen. Het is een belangrijke toeristentrekker al was het maar omdat je, bijna aan het einde, langs de Twaalf Apostelen komt, de beroemde rotsformatie aan de ruige zuidkust. Onderweg kom je langs de Surf Coast met z’n eindeloze stranden met perfecte surf-golven en doorkruis je het Great Otway National Park met watervallen, ruige kust, schattige vuurtorens en de Great Ocean Walk wandelroute waar je prima af en toe een stuk van kunt lopen.

Er zitten ook veel beesten, klein en groot. Schattig en, hmmm, soms minder schattig. De eerste kaketoe is leuk maar ze blijken vaak in grote groepen te leven en maken zoveel lawaai dat je ze op een geven moment wel kan schieten. Zeker als je nog ligt te slapen. Lawaaipapegaaien! En die vuistgrote spin die naast de douche zat was ook minder gezellig. In het donker op zoek gaan naar glimwormen, diep in een donker park na zonsondergang (anders zie je ze niet, duh), is best spannend maar zeker de moeite waard. Als je op weg daar naartoe verrast wordt door een grote groep kangoeroes kan het al niet meer stuk. Het kon sowieso al niet meer stuk omdat we op meerdere plekken wilde koala’s hebben gezien en dat blijft leuk. Zeker als je door een aardige Aussie meegenomen wordt naar dat ene boompje waar een moeder koala zit met haar jonkie, een joey zoals ze dat hier noemen.

Die beestjes zijn kwetsbaar. Ook al heb je een echidna gered die op het punt stond een 100km/h weg op te wandelen, je weet dat de volgende automobilist mogelijk minder oplettend is.

En het is druk overal. Niet alleen omdat het nog net zomervakantie is maar ook omdat het afgelopen weekend een lang weekend was vanwege Australia Day. Dat is de dag dat de Aussies de landing van de eerste groep schepen met kolonisten, ‘The First Fleet”, herdenken en daarmee het begin van de stichting van het land. Net zoals er in Nederland een hoop controverse is rondom tradities, is dat hier ook bij Australia Day. Voor de Aboriginal bevolking is Australia Day synoniem met ‘Invasion Day’, de dag waarop het continent werd afgepakt van de oorspronkelijke bevolking. Het goede nieuws is dat er nu kennelijk open over wordt gesproken. Dialoog is altijd goed.

Drukte betekent volle terrasjes en restaurants. Maar ook volle parkeerplaatsen en om de groepen Chinese toeristen heen laveren. Ik moet dan vaak terugdenken aan de opmerking van onze Tibetaanse gids tijdens onze reis door Tibet. Hij zei: Chinezen zijn net muggen, mosquitoes, want het zijn er heel veel en ze zijn irritant. Ik mag dat van Miek niet zeggen want daarmee scheer ik alle 1.4 miljard Chinezen over één kam. Dus, sssst.
Verder blijf ik me verbazen over al die mensen die vooral druk bezig zijn met zichzelf en vergeten om zich heen te kijken. De foto van de bezienswaardigheid wordt er echt niet mooier van als je er zelf voor gaat staan!

Als je zo door de natuur reist en logeert op afgelegen plekjes kan het, ook in dit moderne land, zomaar voorkomen dat je meerdere dagen niet of nauwelijks mobiel bereik hebt. Als er ook geen wifi is op je logeeradres wordt het plots erg stil. Dat blijkt toch wel even afkicken te zijn. Al was het maar omdat je zo enorm gewend bent om even snel iets op te zoeken of te checken online. Zo’n papieren wegenkaart is ook niet alles dus dan loont het de moeite om toch even ergens in een dorp met een telecommast te parkeren om de kaart van het gebied even snel te downloaden en het weerbericht te checken.

Eerste wereld problemen die we prima overleefd hebben. En zo zijn we gewoon veilig aan het einde gekomen van de Great Ocean Road, terug in de bewoonde wereld. En ook dat is weer even wennen.