Wijnen en dolfijnen

Mendoza is een prettige stad. Het heeft brede straten en een boel pleintjes en parkjes en is erg groen. En dat is bijzonder omdat het midden in de woestijn ligt. Een door de mens gecreëerde oase. We waren er al eerder geweest. Maar niet in het gezelschap van familie en ook niet tijdens de Vendimia, het wijnoogstfestival. Het festival markeert het einde van de wijnoogst, gaat gepaard met een aantal culturele festiviteiten en is een ode aan de wijngaard en de Argentijnse wijn. Op verschillende plaatsen in de stad vinden activiteiten plaats, zoals muzikale optredens en optochten in traditionele stijl met veel gaucho’s en china’s (dus geen gaucha!) waarbij iedere wijnregio is vertegenwoordigd. Het hoogtepunt is de verkiezing van de nieuwe koningin. Het is een veredelde miss verkiezing waarbij de dames uit de verschillende regio’s meedingen naar de titel ‘Reina Nacional de la Vendimia 2018’. Prestigieus want de koningin wordt geacht, samen met de runner-up, Argentinië en de Argentijnse wijn wereldwijd te vertegenwoordigen.

De verkiezing vindt plaats in een enorm groot openluchttheater tijdens het afsluitende evenement dat live op de nationale televisie te volgen is. Daar waren we natuurlijk bij en we hebben met verbazing zitten kijken naar de enorm spectaculaire show waar zo’n 800 acteurs en dansers aan meewerkten. Van het toekennen van de stemmen snapten we niet veel maar het was geinig om de oplopende spanning te voelen en het gejuich van de fans mee te maken bij het binnenhalen van weer een nieuwe stem. Het ging uiteindelijk om de dames uit Rivadávia (Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrivaaadááááááááááááááááviaaaaaaahhhh) en Tupungáto (Tuuuupuuuuungáááááááátooooooooooooo) waarbij de eerstgenoemde uiteindelijk heeft gewonnen. Je snapt dat we iedere keer als we een verwijzing naar een van deze namen tegenkomen we het allebei op dezelfde overdreven manier uitroepen.

Mendoza is wijn en dat betekent de verschillende valleien waar de wijn verbouwd wordt bezoeken. En dat is een heel fijne activiteit! De meeste, hypermoderne, bodega’s liggen er prachtig bij, je kunt er heerlijke wijnen proeven, hebben vaak een goed restaurant en de rondleidingen zijn interessant. Zeker tijdens de oogstperiode want dan wordt er hard gewerkt, zie je vrachtwagens vol met geoogste druiven uitgeladen worden en zie je ‘live’ het begin van de totstandkoming van een wijn gebeuren. 

Nadat we de dicht bij Mendoza gelegen Maipú vallei met een privechauffeur hadden bezocht (geen BOB nodig), hebben we Mendoza verlaten en zijn we per huurauto richting de Uco vallei gereden. Het is heerlijk om tussen die eindeloze wijngaarden te tuffen en hier en daar te stoppen. Voor een goede lunch bij La Azul (met wijn, duh!) of gewoon om een foto te maken. We hadden Posada Salentein uitgekozen als uitvalsbasis. Het is een prachtige plek om te logeren, midden tussen de Salentein wijngaarden en vlakbij de bijbehorende bodega. Vandaar kun je ook prima dieper de Uco vallei in om, bijvoorbeeld, te gaan lunchen bij top-restaurant Urban van de O’Fournier bodega. Toen we daar het terrein opreden en de bijzonder gevormde moderne gebouwen zagen, herkende ik het weer: hier waren we tien jaar geleden ook al geweest en ook toen hebben we er heerlijk geluncht.

De Uco vallei ligt zo’n beetje tegen de uitlopers van het Andesgebergte aan. De imponerende bergen zijn daardoor altijd op de achtergrond aanwezig. Het leek ons aardig om vanuit de vallei via Potrerillos weer terug te gaan naar Mendoza zodat we daar nog een dagje konden gaan wandelen. Na een prachtige rit de bergen in hebben we weer eens gezien hoe veranderlijk het weer kan zijn. Het mooie weer sloeg om en na een stevige regen- en onweersbui bleken er meteen een paar wegen slecht begaanbaar te zijn door de plotse hoeveelheid water. De volgende dag was juist weer een hele mooie, bijna wolkenloze, dag. Ideaal om te wandelen.

Vanuit Mendoza zijn we naar Buenos Aires gevlogen om daar onze laatste paar weken van deze reis door te brengen. Na weer afscheid te hebben genomen van de familie die doorgingen naar Iguazú, hebben we ons intrek genomen in een AirBnB appartement, een loft in een omgebouwde drukkerij, in de wijk San Telmo. Dat is een gezellige wijk met een aantal leuke pleintjes waar tangodansers wat proberen bij te verdienen. Dat is een stuk leuker om naar te kijken dan de uitgemolken levende standbeelden die je echt overal ter wereld ziet tegenwoordig. San Telmo is ideaal om de omliggende wijken te verkennen zoals La Boca, bekend van de tango, z’n fel gekleurde huisjes en de thuisbasis van voetbalclub Boca Juniors. En ook het leuke museum Fundación PROA waar op dit moment werken van de rebelse Chinese kunstenaar Ai Weiwei te zien zijn. Je wandelt ook zo naar het centrum of het gerenoveerde havengebied Puerto Madero met hippe terrasjes en een heuse Calatrava brug.

Omdat we de laatste paar weken van onze reis niet in dezelfde wijk van Buenos Aires wilden doorbrengen, hebben we ons verblijf door midden geknipt. Na 5 dagen San Telmo zijn we voor een lang weekend naar Puerto Madryn gegaan. Dat is een stadje in de buurt van Peninsula Valdés, een schiereiland aan de Atlantische kust van Patagonië waar pinguïns, zeeleeuwen, dolfijnen, orca’s, flamingo’s en, in het juiste seizoen, walvissen te zien zijn. Het walvisseizoen was al voorbij maar de bijzondere, kleine, zwart/witte Commerson’s dolfijnen zijn het hele jaar door te zien. Erg bijzonder. We hebben zowel het schiereiland als het zuidelijker gelegen Punta Tombo natuurpark verkend. Je legt dan grote afstanden af maar je ziet wel erg veel beestjes. Niet alleen pinguïns en zeeleeuwen maar het sterft er ook van de guanaco’s en rhea’s. Je moet af en toe vol in de ankers om ze niet plat te rijden.

Terug in Buenos Aires brengen we de laatste 10 dagen door in de wat meer upmarket wijk Palermo. Ook dat is een leuke wijk. Misschien met wat minder karakter dan San Telmo maar wel levendiger met de aanwezigheid van hippe barretjes, leuke terrasjes en de betere restaurants. We hebben al lopend (minimaal 10000 stappen per dag!) de belangrijkste bezienswaardigheden intussen gezien; Recoleta met zijn bijzondere kerkhof, musea, de botanische en Japanse tuinen, de verschillende parken en winkelgalerijen. Terwijl we door Palermo Hollywood en Palermo Soho slenteren realiseren we ons dat we eigenlijk nog lang niet weg kunnen: er zijn nog teveel leuke terrasjes en restaurants die we nog niet uitgeprobeerd hebben.

Buenos Aires is erg gaaf maar ook een grote stad in een land waar de economie er al decennia lang beroerd aan toe is. Dat merk je. Het is een stad waar alles stuk is: het wegdek, auto’s, de verkeerslichten, de stoep. En erg lawaaiig: iedereen toetert constant, er blaffen overal honden, er gaan om de haverklap alarmen af en er rijden veel hard ronkende en stinkende bussen en vrachtwagens rond die overigens goed onderhouden zijn (voor automobielen uit de jaren zeventig).

Je hebt hier, zoals vaak in Zuid Amerika, het nogal idiote systeem dat een gebouweigenaar verantwoordelijk is voor de bestrating van het stuk stoep voor de deur. Je kunt je voorstellen dat dat tot totale chaos leidt. Iedere paar meter een ander soort bestrating. En dan in alle mogelijke staten van onderhoud: heel soms best behoorlijk maar meestal met grote gaten erin. Continu uitkijken waar je loopt dus. Al was het alleen maar vanwege de, voor mij, gevaarlijk laag hangende afdakjes, luifeltjes en boomtakken.

En dan heb je nog de honden. In BA heeft naar schatting 2/3 van de huishoudens een hond. Men denkt dat dat ergens tussen de 35 en 70 ton aan poep op straat geeft. Per dag. WTF? Omdat niet iedereen zich geroepen voelt om dat op te ruimen, is het slalommen geblazen op straat. Yuk. En sinds ik kort geleden in mijn enkel gebeten ben, is mijn tolerantie voor honden toch al historisch laag. Maar goed. Dit soort dingen doet je weer beseffen dat het allemaal bijzonder goed geregeld is ons eigen landje.

BA is en blijft een fantastische stad met veel karakter, historie en cultuur en is gewoon erg leuk om een tijdje in te bivakkeren. Morgen nemen we afscheid. We gaan weer terug naar huis. Er moet immers weer gewerkt worden. En gespaard. Voor de volgende wereldreis.