Weer op weg

De laatste blog post op deze website was alweer 7 jaar oud. En nu zijn we, precies 7 jaar na die laatste post, weer voor langere tijd op reis. Geen 15 maanden zoals destijds maar we vinden vierenhalve maand ook best heel lang. Veel mensen vragen ons wat precies de geplande route is dus bij deze nog een keer:

Vanaf Amsterdam zijn we met tussenstops in Kopenhagen en Bangkok, in Yangon, Myanmar, aangekomen. Na een week of 3 vliegen we weer via Bangkok naar Bhutan. Daarna gaan we via Kathmandu naar Lhasa in Tibet, mits het lukt om aan de vereiste permits te komen. Het is tenslotte al twee keer mislukt. Drie keer is scheepsrecht zeggen we dan maar… Na Tibet gaan we via Xiamen naar Seoul, Zuid Korea. Even duimen dat het met Kim niet uit de klauwen loopt in de tussentijd. Vanaf Zuid Korea gaan we via Brisbane naar de Solomon Eilanden, Nieuw Caledonië  en Tonga. Als laatste bezoeken we nog een aantal eilandjes in Frans Polynesië. Op de terugweg hopen we nog een bekende te treffen in Melbourne. 🙂

Gisteren zijn we na een lange dag met een heel korte nacht in Yangon aangekomen. Zoals verwacht, is het hier mooi weer maar wel erg warm: 39 graden. En dat is in combinatie met het tijdsverschil behoorlijk wennen. We doen het dan ook rustig aan. Intussen hebben we wel al een behoorlijk deel van de stad verkend, een aantal mooie tempels en pagoda’s bezocht en de hipste bar van de stad, op het dak van een van de hoogste gebouwen hier, onveilig gemaakt. Naja, met een te duur glaasje wijn onderuit gezakt van het uitzicht genoten.

Onze eerste indruk is dat het hier toch wel lijkt op veel andere warme en rommelige zuidoost Aziatische steden. Het verkeer is een drama. Duidelijk niet berekend op het explosief toenemende aantal auto’s. De prijs van een taxiritje wordt vooral bepaald door de duur van de rit, niet de afstand. De mensen zijn allemaal vreselijk aardig en sommigen doen erg hun best om een praatje te maken. Zoals de man die samen met vrouw en drie kindjes, net als wij en vele anderen, in het park was neergestreken voor wat verkoeling, een gesprek aanknoopte om zijn Engels te oefenen. Of die monnik van 83 bij de Shwedagon Pagoda die na een leuk praatje toch wel graag een bijdrage wilde hebben voor zijn ritje naar huis. In ruil daar voor krijg je dan wel een kralenkettinkje en een appel. Goed voor je karma denken we dan.

Lange blanke mensen trekken hier behoorlijk de aandacht. Nou zijn we dat wel gewend maar we worden toch wel erg vaak gevraagd of we samen, soms met de hele familie van een mannetje of 15 erbij, op de foto willen. We staan nu al op de familiefoto’s van een behoorlijk aantal wildvreemde Burmese gezinnen.