Het Land van de Glimlach: van Phuket naar Ko Samui

Wij worden hoe langer hoe verwender… want na een bijzonder luxe weekje in het Paresa Resort, vonden we het Renaissance Phuket Resort & Spa een klein uurtje verder naar het noorden maar een beetje mwah. Want ja: geen privé infinity pool met zoveel privacy dat je rustig kunt skinnydippen, en alleen een buffet in plaats van een ontbijtmenu met een lekkere ‘healthy’ erop (yoghurt met nootjes en fruit). Maar snel weer even met onze beide voetjes op de grond, want vier maanden op het niveau van de eerste week, dan smelten de creditcards. Overigens had het Renaissance een mooi zwembad, lag het heel leuk aan het strand en kwamen ze als je daar lag regelmatig glaasjes met ijswater bijvullen: ook heel fijn!

De twee daagjes aan dit strand van Mai Khao waren echter vooral een tussenstop op weg naar het Khao Sok National Park, en dan vooral het Cheow Lan meer daarbinnen. Dat is een 185 km2 groot stuwmeer dat pas in de jaren 80 van de vorige eeuw is aangelegd. Het is smaragdgroen van kleur en wordt omzoomd door hoge karstrotsen.  En het is prachtig! Het meer telt een aantal drijvende hotels, en in één daarvan hadden wij een weekendje geboekt. De hotels op het meer hebben over het algemeen geen telefoonbereik en ook geen internet (of alleen heel duur), daarom wilden we niet doordeweeks gaan als ik nog moest werken.

Alleen de boottocht naar het hotel toe al maakte de hele trip de moeite waard. Wat een bijzondere omgeving! En ook al leek het bij de pier vanwaar we vertrokken best druk, het meer is zo groot dat je al snel de andere bootjes kwijt bent. Dat bleek ook toen we later met het kayakje voor onze kamer zelf het water opgingen: we waren de enigen, zo ver we konden kijken. Supergaaf. Hele kleine misrekening: in het weekend wordt deze plek ook bezocht door Thaise familie. En die nemen niet alleen nog meer selfies en foto’s van elkaar dan welke andere Aziatische toeristen dan ook, ze maken ook veel lawaai. Niet zo fijn in een gehorig want beetje gammel houten huisje, maar ook weer niets wat een harde klap op de tussenmuur niet kon oplossen.

Omdat je vanuit je drijvende hotel niet zo makkelijk zelf op stap gaat, hadden we een paar excursies geboekt. Onder andere een avondsafari per boot. Werden we gebeld: of we wel wilden gaan, het zou gaan regenen. Wij dachten dat het wel zou meevallen. En we hadden mazzel: na een tijdje varen zagen we een familie van Indische bisons, oftewel gaurs. (Fun fact: de stier in het logo van Red Bull is een gaur.) We vingen er een glimp van op maar voor Erwin z’n fototoestel kon scherpstellen brak er een hoosbui los vergeleken waarbij de zondvloed een lekkende kraan leek. Moraal van het verhaal: niet eigenwijs zijn als lokale mensen waarschuwen voor het weer…

De excursie in de middag van de volgende dag, naar de Pakarang grot of Coral cave, was een groter succes. Na weer een fantastisch mooi tochtje over een ander deel van het meer moesten we een half uurtje door de jungle wandelen. Onderweg hoorden we wilde olifanten en zagen we olifantenvoetstappen en -sporen van vernieling, de olifanten zelf zijn we helaas (of gelukkig?) niet tegengekomen. Wel twee soorten aapjes, en op de terugweg ook een neushoornvogel. Na de wandeling werden we op een bamboevlot naar de grot gebracht, een forse, mooie druipsteengrot. Altijd leuk, en in combinatie met de mooie wandeling en boottocht was dit een geweldig uitje.

Vanuit Khao Sok lieten we ons naar de pier van Surat Thani brengen om de veerboot naar Ko Samui te nemen. De veerboot was een oude Chinese roestbak, en als voetganger kwam je er ook niet zomaar op: je moest er met een auto naar toe gebracht worden. Verwarrend, maar gelukkig waren we ruim op tijd. Na een overtocht van ruim anderhalf uur stond de geboekte taxichauffeur al op ons te wachten – “Raja Ferry is nooit op tijd, Seatran heeft snellere boten” – om ons naar onze Airbnb te brengen.

Die had een infinitypool! En wel een van de allerbeste soort: met uitzicht op zee. En veel privacy. Hartstikke fijn allemaal. De weg naar het huis was steil en bij regen glibberig, maar de Ford Ranger pickup truck die we de volgende dag huurden, vakkundig bestuurd door Erwin, kon dat prima handelen. En het huis had wat bijzondere ontwerpkeuzes: zoals kiezeltjes op de grond in de douche, doorlopend tot voor de wasbak. Niet relaxed als je je tanden wilt poetsen of je handen wilt wassen.

Het weekje in deze Airbnb aan de zuidoostkant van Ko Samui ging snel voorbij en verliep rustig. Ondanks het feit dat het relatief slecht weer was (vaak bewolkt en regelmatig een bui) voor deze tijd van het jaar, was het erg warm – te warm om ons heel erg in te spannen. We hebben de grootste waterval van het eiland bezocht, de Na Muang waterval, en dat was leuk, maar niet echt indrukwekkend. Prima, dat betekende dat we de andere watervallen op het eiland niet ook per sé hoefden te bezoeken. Het leukste vond ik de houtje-touwtje bruggetjes met planken en takken om bij de waterval te komen.

Verder hebben we hier en daar een beach club bezocht (de “world famous Nikki Beach Club”), Chaweng Beach, het vissersdorp Bo Phut, en het mooie strandje bij Crystal Bay. Overal was het relatief rustig, maar in Chaweng Beach was het ronduit treurig. Dat was zo te zien voor de pandemie een nogal ordinaire toeristenplaats (denk: uithangborden voor Russian Showgirls), en nu was het bijna een spookstad met dichte en vervallen hotels, restaurants en winkels. Echt naar.

We besloten dat het relaxte eilandleven ons wel beviel en dat we nog wel een weekje langer op Ko Samui konden blijven voor we een nieuw eiland, Ko Pha Ngan, gaan ontdekken. Na een pickup-truck switch zitten we nu in een Airbnb aan de noordwestkant van het eiland. Ook met een infinitypool, maar met deze hebben we ons een beetje verkeken, want hij heeft alleen uitzicht op de tuin. De zee zien we alleen vanaf de tweede verdieping van het huis. Skinnydippen is er ook niet meer bij, omdat we bang zijn voor de afkeurende blikken van de twee oude buurvrouwtjes in het huis naast ons. Het weer is er helaas nog niet beter op geworden: van de week hadden we op een dag zoveel regen dat Erwin zelfs zijn drieweekse streak van elke dag zwemmen heeft opgegeven… dus vandaag is het weer dag 1.