Guam

Toen we van Yap naar Denpasar, Indonesië, reisden, hadden we een overstap van 12 uur in Guam, V.S. We hadden weinig zin om zoveel tijd op een vliegveld door te brengen dus we besloten dat we die tijd beter konden benutten om iets van het tropische zij het erg Amerikaanse eiland Guam te zien. Het werd een lange dag voor ons; we vertrokken om 3 uur ’s ochtends uit ons hotel in Yap, het vliegtuig ging om 5 uur. Pfff… ‘Not my idea of fun’. Zelfs een lange vakantie (ouakansie) als dit kan soms zwaar zijn.. Gelukkig konden we onze bagage rechtstreeks door checken naar Denpasar zodat we die niet de hele dag hoefden mee te zeulen. Nadat we in Guam aankwamen, hebben we onze huurauto(otje) opgehaald en hebben min of meer een volledig rondje over het eiland gereden; ongeveer 160 km. Natuurlijk kregen we weinig te zien van de Amerikaanse militaire bases (Guam Navy Base and Anderson Air Force Base), da’s allemaal erg geheim.

De rest van het eiland was.. euh.. erg zoals ieder ander tropisch eiland… Het heeft weinig mooie stranden maar wel aardig wat jungle. Die jungle is waar, zoals we leerden tijdens het nuttigen van een hamburger in een weg restaurant dat Jeff’s Pirates Cove heette, zogenaamde ‘stragglers’ zaten; Japanse soldaten die nooit te horen hadden gekregen dat WOII was afgelopen en zich bleven verstoppen in de jungle, soms decennia lang, tot ze uiteindelijk werden ontdekt. Een van hen, ene Yokoi, werd pas na 28 jaar gevonden.. Grappig genoeg zijn de meeste toeristen die naar Guam komen.. Japans. Dat verklaart dan wel weer waarom je in de betere winkel centra eigenlijk alleen maar de dure merken (Gucci, Chanel etc.) .. euh.. handtassen kunt kopen.. Al met al een beetje een tegenvaller maar het was natuurlijk een stuk leuker dan alleen maar rondhangen op een Amerikaans vliegveld.