China – Guangzhou & Guilin

Tja, en dan ben je in China. Ik had me al helemaal voorbereid op een superexotische bestemming, waar je niets kunt lezen en niemand kunt verstaan en de mensen heeeeeeeel anders zijn dan wij gewend zijn, maar dat valt mee! Of tegen… China is in ieder geval veel Nederlandser dan India. Er rijden moderne auto’s op straat, veel Europese merken ook, mensen gaan westers gekleed en de meest noodzakelijke borden, zoals straatnamen, zijn ook in het Engels. En het stikt hier van de McDonaldsen (die we vermijden, eerlijk) en we zien zelfs af en toe een Starbucks. Behalve het feit dat iedereen hier zwart haar heeft, zijn er nog wel wat subtiele verschillen met thuis. Zo lijken er wel erg veel winkels te zijn die gespecialiseerd zijn in bruidsrapportages. En veel kleine shopjes gebruiken al dan niet bekende (en gejatte?) stripfiguren in hun beeldmerk. We zien mensen met paraplu’s als hoed. Toegegeven, niet zo’n hele grote stap ten opzichte van de gevlochten brede kegelvormige hoeden, maar toch. Wel een hit: ice rush ice tea, ice tea met een soort minty nasmaak, klinkt smerig maar is best heel lekker!

En verder: verlichting is niet subtiel; veel gebouwen hebben waanzinnig grote, knipperende en bewegende neonreclames op hun muren of dak. Alle steden lijken hier ’s avonds op Las Vegas, fantastisch. De krant staat vol met hele lieve berichtjes van het type ‘student achtervolgt en pakt tasjesdief’ – totdat je een artikel over Tibet tegenkomt want over de Dalai Lama wordt heel aggressief geschreven, de arme man. Leukste bericht tot nu toe: een bepaalde Chinese provincie heeft een wet in de maak die volwassen kinderen verplicht om regelmatig hun ouders te contacteren of te bezoeken. Hoe vaak ‘regelmatig’ is moet nog vastgesteld worden maar de wet moet eind van dit jaar ingaan. Ook opvallend: er wordt overal heel erg veel aandacht besteed aan de aardbeving in Sichuan van 12 mei: op heel veel plaatsen wordt geld ingezameld voor de slachtoffers, en we zien veel locale acties: benefietconcerten, een kunstverkoop waarvan de opbrengst voor de slachtoffers is, etc. Toen we vorig jaar in de Filippijnen waren was daar ook net een grote aardbeving geweest die veel slachtoffers had gemaakt, maar daar hoorde of zag je niets van. Misschien dat we daarom hier al vijf mensen (Chinezen!) hebben zien rondlopen met een ‘I hartje China’ t-shirt. Pff… Ik zie zelfs Rita Verdonk nog niet met een ‘I love Holland’ t-shirt rondlopen, laat staan normale Nederlanders… (read more)

Het was erg leuk om in Guangzhou rond te lopen maar als het er niet regende (meestal wel) was het er zo ontzettend heet en vochtig dat het zweet na 5 minuten buiten lopen al in straaltjes van je rug afliep. We hielden het net lang genoeg vol om de Qingpingmarkt te bezoeken, kennelijk een van de grootste markten in China. Alweer zo’n verschil met thuis: bij ons vind je geen zakken en zakken vol met gedroogde zeepaardjes, of bosjes gedroogde slangen. En dat waren dan alleen nog de beesten die we konden herkennen, er was nog veel meer bijzonder uitziend gedroogd spul. Note to self: vooral niet blind iets van de kaart kiezen in restaurants hier, je kunt lang niet alle ingredienten vertrouwen.

In Guilin is het ietsje koeler maar hier regent het dan ook nog meer. Toen we gisteren ons hotel uitstapten stond er een grote menigte voor de deur; de mensen kwamen af op de voorbereidingen van de drakenbootraces die hier morgen gehouden worden. Erwin zei dat hij een half miljard mensen op een lege maag niet aankon, dus gingen we snel op zoek naar ontbijt. Je kunt in China gewoon een ham/kaas tosti krijgen, verse jus, cappucino en bananenpannekoeken! Dus we zitten gelukkig niet vast aan drie keer per dag rijst. ’s Avonds lieten we ons door een local verleiden tot het bezoeken van de ‘minority culture show’ in het theater. Erg grappig; niet dat we alle dansjes zo spannend vonden of de muziek mooi, maar de dansacts werden afgewisseld met spectaculaire acrobatische nummers van het soort waar je al rugpijn van krijgt als je er naar kijkt, heel spectaculair. Eerder had de local, een aardige docent kunst & Engels, ons geholpen met bestellen in een restaurant, waarop we prompt de duurste gerechten kregen. Lekker maar een beetje vreemd: een eend in plakjes gehakt, maar met alle botjes er nog in – probeer dat maar eens te eten met stokjes! En een vis die op een bijzondere manier opengeklapt werd geserveerd, erg goed.

Vandaag hebben we een boottocht op de rivier de Li gemaakt. Je vaart dan door een gebied met allemaal karstheuvels, die eruit zien als 100-200m hoge rotsen die her en der verspreid staan. Als je het eenmaal weet, is het typisch Chinees landschap dat je op heel veel Chinese schilderijen (en het briefje van 20) terugvindt. Bijzonder! De boottocht eindigde in Yangshuo, een supercute plaatsje tussen de heuvels. Aansluitend lieten we ons een ‘countryside tour’ aansmeren, die toch wel leuk was. We hebben een stukje op een bamboevlot gevaren, terwijl een Zhuang-dame traditionele liederen zong (door een megafoon, hi hi, video volgt binnenkort bij de comments). Vanaf het vlot konden we ook een visser aan het werk zien die gebruik maakt van aalscholvers om te vissen: door ze een strak touw om hun nek te binden kunnen ze wel vissen vangen, maar niet doorslikken, zodat de visser ze weer uit de kelen omhoog kan trekken. Nogal barbaars, maar al duizenden jaren in gebruik, en 1 aalscholver kan op die manier wel 50 kilo vis per dag vangen! Amazing. Ten slotte mochten we nog even binnenkijken bij een typisch boerengezin in een klein dorpje, en die zijn inderdaad niet heel rijk. Maar ze hebben wel een koelkast, televisie, en heeeeel schattige kindertjes…