Australië – van Carnarvon naar Port Hedland

Wanneer kom je erachter dat het dakraam van je camper lekt? Juist, als het heel hard regent. Vorige week donderdag in Carnarvon regende het voor het eerst een hele dag en nacht, en toen we in bed klommen kregen we telkens wat druppels op onze neus. Uiteindelijk slaagden we er in om een noodoplossing te fabriceren waarbij het water een plastic zak in liep, en die bevatte de volgende ochtend zeker twee liter water! Op naar een garage dus, want Britz hielp niet erg mee (“kom maar naar Broome – 1400 km verder – dan kijken we er wel naar. Hier schijnt de zon”). Met behulp van de campingdame vonden we een mannetje in de buurt dat ons wel wilde helpen, en twee bussen met siliconenkit later waren we er wel van overtuigd dat de lekkage over zou zijn.

Op naar Coral Bay, waar het in ieder geval niet meer regende. Het was ook wel een heel erg klein plaatsje, dus zijn we maar doorgereden naar Exmouth. Van daaruit zijn we zaterdag gaan duiken op het Ningaloo rif, een bekende duikplaats. Er zat behoorlijk veel vis, o.a. relatief veel octopussen, maar het koraal was vrij kleurloos en het zicht ook niet zo goed. Tja, wij zijn nu eenmaal gierend verwende duikers! Later op de dag zagen we nog wat meer local wildlife in de vorm van een koppeltje emoes dat over de camping wandelde, o.a. onder onze luifel door. Kijk, dat hadden de campings in Frankrijk vroeger niet! Zondag zijn we gaan snorkelen in Turquoise Bay, dat in het Cape Range National Park ligt. Een super strandje, maar wel heel erg heet…. ’s avonds sliepen we voor het eerst op een kampeerterrein in een nationaal park. Het onze had 8 plaatsjes (waarvan er 3 bezet waren) en 1 toiletje, verder geen faciliteiten. Maar wel een mooie stek aan zee! Op weg er naar toe kwamen we tientallen kangaroes tegen en een echidna(!), voor het eerst tijdens deze trip. Leuk!

Maandag zijn we een heel stuk verder gereden om uiteindelijk in Tom Price uit te komen. We hadden eigenlijk onderweg bij een roadhouse willen overnachten, maar daar was het zo heet, en er zaten zo veel vliegen, dat we maar zijn doorgereden. Tom Price ligt midden in een groot gebied waar heel veel ijzererts wordt gewonnen, en er lopen dan ook heel veel grote, vieze en stoffige (en meestal erg lelijke trouwens) mannen rond. Tom Price noemt zichzelf de ’top town of WA’ en dat komt omdat ze met 700m het hoogste plaatsje van de staat zijn. Het ligt ook erg dicht tegen het Karijini National Park aan, en dat was de reden dat we er heen wilden.

Dinsdag hebben we de hele dag rondgereden en gewandeld in Karijini, een park waar verschillende riviertjes kloven hebben uitgesleten in het rode gesteente van de heuvels. Tres pitoresque! We sliepen weer in het park, vlakbij een kloof met een watervalletje waar je in kon zwemmen. Een goede manier om af te koelen als je niet normaal kunt douchen, jammer alleen dat je na het zwemmen weer een stuk omhoog moet klimmen zodat je toch weer net zo warm bij je camper komt als je er vertrok. Het bushtoiletje dat er ’s middags nog onschuldig had uitgezien bood ’s avonds nog een nare verrassing: het stikte er van de grote kakkerlakken! Dus zijn we van wildkampeerders ook maar wildplassers geworden…

Gisteren zijn we doorgereden naar Port Hedland, maar niet voordat we eerst nog onze eerste dingo van deze toch gespot hadden. In Port Hedland was het ter ere van mijn verjaardag precies 37 graden. Heel erg heet in ieder geval…. in Port Hedland wordt al het ijzererts dat in de omgeving wordt gewonnen verscheept, en ook dit plaatsje zit dus vol met ‘werkmannetjes’ en hun werkautos. Van o.a. Tom Price naar Port Hedland rijden de langste treinen ter wereld, met tot wel 625 wagons. Balen als je net voor een spoorwegovergang staat als er een langs moet! Het plaatsje zelf is werkelijk foeilelijk, dus we vonden het niet erg om het sightseeen over te slaan en de middag door te brengen bij het zwembad van de camping. Mijn verjaardagsdiner gaan we morgen in Broome nuttigen, volgens de Lonely Planet de enige plaats met een behoorlijke restaurantscene tussen Perth en Darwin. Yummy….