Vanuatu – Espiritu Santo & President Coolidge

De wegen op Efate in Vanuatu zijn niet slecht. Mits je je niet buiten Port Vila waagt. De hoofdweg rond het eiland (zo’n 140km) is onverhard en er zitten meer gaten in dan dat er wegdek is.. Het goede nieuws is dat Vanuatu zich aangemeld en ook gekwalificeerd heeft voor de U.S. Milennium Challenge subsidie. Het komt uit een fonds dat bedoeld is om de infrastructuur te vernieuwen en te verbeteren. Het slechte nieuws is echter dat het benodigde materieel pas sinds kort uit Nieuw Zeeland per schip aan het binnenkomen is.. Om het eiland rond te rijden heb je vooralsnog een 4WD auto nodig. Het verhuurbedrijf had helaas alleen nog een Ssang Yong Korando voor ons beschikbaar, waarchijnlijk de slechtste auto waar ik ooit in gereden heb.. Maar goed. We zijn er het prachtige eiland met z’n mooie strandjes mee rondgekomen en we hadden erg veel plezier. De mensen die we tegenkwamen lachten en zwaaiden echt allemaal naar ons in het voorbijgaan. Ongelooflijk leuk en vriendelijk.

We zijn sinds vier dagen op het grootste eiland in Vanuatu, Espiritu Santo (of gewoon Santo), iets minder dan een uur vliegen richting het noorden vanuit Efate. Het eiland wordt vooral door duikers bezocht want het is de plek waar zich, naast ‘Million Dollar Point’ waar Miek eerder over vertelde, één van de grootste en best toegankelijke wrakken ter wereld bevindt. De S.S. President Coolidge was een luxe cruiseschip (uit de Dollar klasse, sommigen vergelijken het met de Titanic), gebouwd in 1931 en tijdens de tweede wereldoorlog geconfisceerd en omgebouwd tot vrachtschip. Helaas liep ie op ‘friendly’ mijnen dicht bij Santo en zonk… Liggend over bakboord, maar een paar minuten zwemmen van het strand en met de boeg op maar zo’n 18 meter diep, is het een ideaal wrak om op te duiken. Duiken kunnen wel erg diep worden als je het wrak binnengaat maar dat is het zeker waard. We hebben gisteren de machinekamer bedoken op 46 meter (onze Suunto computers dwongen ons om een deco-stop te maken van wel 22 minuten) maar als je de achtersteven wil zien moet je zo’n 67 meter recht naar beneden (voor alle bezorgde papa’s en mama’s; nee dat hebben we niet gedaan). Gisteravond hebben we een nachtduik gedaan en die was, euh, spannend.. Het wrak zit vol met ‘flitslicht’ visjes die regelmatig oplichten in het donker. Als je die in totale duisternis (dus geen lampen aan!) benadert, is het een enorm spectaculair gezicht, maar wel enigszins desorienterend. Ik vond het zelfs wel ‘spacy’ en was er zo door afgeleid dat ik niet in de gaten had dat de rest van de groep (inclusief mijn buddy Miek) verder was gezwommen, nog steeds in totale duisternis, naar de volgende vrachtruimte. Het duurde even voor ik me realiseerde dat ik helemaal alleen was achtergebleven. Gelukkig had de duikgids toen ook al in de gaten dat één van ons miste en kwam alweer terug om me te halen. Geen reden voor paniek maar de volgende nachtduiken zullen we alleen nog maar elkaars handje vasthouden zodat we niet nog eens gescheiden raken onder water..

Vandaag, onze laatste dag op Santo en dus kunnen we niet duiken, gaan we nog een tocht maken naar de Blue Hole. Morgen vliegen we terug naar Port Vila vanwaar we later op de dag naar Tanna vliegen. We hebben een toer van een dag en een nacht geboekt naar Tanna, een eiland ten zuiden van Efate, om Mt Yasur te zien. Dat is een actieve vulkaan die makkelijk toegankelijk is. We hopen dat we ’s avonds een glimp kunnen opvangen van de gloeiende lava vanaf de rand van de krater.