Brazilië’s zuidkust verkennen – van Rio naar Floripa

Barra da Tijuca is een behoorlijke sjieke wijk van Rio. Er is niet veel te doen anders dan het mega-strand bezoeken. Maar dan moet het wel lekker weer zijn. We hebben onze paar dagen daar nuttig besteed door de was te doen en lokale prepaid SIM kaartjes aan te schaffen. En dat is nog best een uitdaging. Vind maar eens een verkoper die genoeg engels durft te spreken om te kunnen helpen. In de grootste shopping mall van Brazilië, die zich vlakbij bevond, is het uiteindelijk gelukt. De vertaal-app van Google doet overigens wonderen. Nu zijn we dus ook in Brazilië gewoon mobiel online. Handig als je soms wat moet werken. En ook heel nuttig bij het navigeren onderweg.

Rijden in Brazilië is niet erg moeilijk. Zo’n ritje vanaf het vliegveld dwars door Rio tijdens de spits is vervelend omdat het lang duurt, je de weg niet kent, en je je moet aanpassen aan het lokale verkeer. Dus, when in Rome, do as the Brazilians do. Dat betekent brutaal zijn. En vooral ook heel alert zijn. In de stad maar ook op de snelweg. Daar kan een vrachtwagen die de heuvel op gaat zomaar met 30 kilometer per uur een baan naar links gaan om een andere, nog tragere, vrachtwagen in te halen terwijl jij met ruim 100 kilometer per uur achterop komt. Verder is het goed te doen en is het een leuke manier om een groot gebied te ontdekken.

Vanuit Rio zijn we zuidwaarts gereden om de zuidkust te ontdekken. Een groot deel daarvan wordt gedomineerd door de Serra do Mar, een bergketen die langs de atlantische kust loopt en de Mata Atlantica, het atlantische regenwoud. Dat maakt het gebied erg mooi. Het is super groen en de grillige kustlijn wordt onderbroken door prachtige stranden. 

Een eindje onder Rio ligt het mooie eiland Ilha Grande. Het staat bekend om zijn prachtige stranden die vaak alleen per boot of na een lange wandeltocht te bereiken zijn. Het weer was wisselvallig maar dat heeft ons er niet van weerhouden om een aantal stranden te bezoeken, waaronder het op één na mooiste strand van Brazilië: Praia de Lopes Mendes. Het autoloze eiland is erg toeristisch en daardoor af en toe behoorlijk druk. Zeker als er een mega cruiseschip voor anker gaat. En er zijn teveel honden. Die worden amper in de gaten gehouden dus die gaan lekker overal hun gang. Ook op het strand.

Het plaatsje Paraty staat bekend om zijn historische centrum., een overblijfsel van het Portugese koloniale verleden. De haven kwam tot ontwikkeling in de 17e en 18e eeuw, tijdens de Braziliaanse goudkoorts. Het is geweldig om door de oude straatjes met zijn prachtige en kleurrijke oude gebouwen te struinen. Door de ruwe bestrating van grote keien moet je wel enorm uitkijken waar je loopt. En dat ben je na een paar dagen ook wel zat.

Vanuit Paraty zijn we verder de kust afgezakt naar Santos. Dat is een grote stad onder São Paulo waar de grote zeehaven zorgt voor de ontsluiting van het achterland. De stad werd gesticht in 1546 en heeft nog een aardig, zij het bouwvallig, historisch centrum. Het is vooral bekend om zijn prachtige stranden. Maar ook vanwege Santos FC, de voetbalclub waar Pelé zijn indrukwekkende carrière op vijftienjarige leeftijd is begonnen.

Nog verder zuidwaarts, in de staat Paraná, ligt de stad Curitiba. Het ligt wat meer in het binnenland en, door de Serra do Mar, op een hoogte van ruim 900 meter. Het is voor Braziliaanse begrippen klein: maar 1,8 miljoen inwoners. Dat maakt het wat overzichtelijker, vriendelijker en aangenamer om een tijdje te verblijven. We hadden een prachtig huis via AirBnB gevonden, net buiten het centrum, van waaruit we prima de stad hebben kunnen verkennen, zelfs per fiets!

De belangrijkste highlight is toch wel het Oscar Niemeyer museum (MON). Alleen al het prachtige gebouw, wat de vorm heeft van een zwevend oog, is de moeite van het bezoeken waard. We hadden tijdens ons eerdere bezoek aan Brazilië al een aantal gebouwen van Niemeyer gezien, met name in de hoofdstad Brasilia, en dit was weer een reminder hoe geweldig de gebouwen van de hand van deze bijzondere architect zijn.

Nu zijn we neergestreken in de buurt van Florianópolis, de zuidelijkste bestemming aan de Braziliaanse kust die we tijdens deze reis gaan aandoen. Floripa, zoals de stad ook wel wordt genoemd, ligt deels op het vasteland en deels op een groot eiland, Ilha de Santa Catarina. De brug die de twee delen verbindt is de langste hangbrug van de Brazilië. Het is een populaire plaats vanwege de prachtige ligging, de mooie stranden en de ideale plek voor allerlei watersporten. Het is door een toonaangevend weekblad uitgeroepen tot de beste plaats in Brazilië om te wonen. Dat snappen we en dat merk je ook. Er wordt heel veel gebouwd en het is er druk. Het is een prachtig bergachtig eiland met mooie kusten, baaien, stranden, meren en een heuse rivier. Het wordt ineens toch een stukje minder idyllisch als je in een lange file staat om bij een strandje te komen.

Gelukkig zijn er nog plekjes waar het zelfs in het weekend nog rustig is. Dan moet je wel helemaal naar het zuidelijkste puntje rijden, wat op zich zelf al een leuke tocht is, waarna een mooie wandeling van drie kwartier door het bos volgt voor je op een mooi en erg rustig strandje uitkomt. We verblijven in het omgebouwde atelier van een Britse kunstenares wat prachtig tegen de helling aangeplakt ligt met een geweldig uitzicht op een van de meren. We nemen zometeen gewoon een Ubertje naar een van de strandjes om daar een caipira of Brahma biertje te drinken en even te toasten op de perfecte winter.