De kijk op Vietnam van de meeste mensen, en ook die van mij, is toch wel gebaseerd op de vele films over de amerikaanse oorlog. De meeste gemaakt door amerikanen en dus op enige manier toch wel gekleurd. Maar als je hier bent wordt snel duidelijk dat de vietnamezen hun eigen kijk op de dingen hebben. In ieder geval de noord-vietnamezen (die de oorlog wonnen) en dus de regering; amerikanen zijn ‘imperialisten’ en zij waren degenen die de oorlogsmisdaden hebben begaan. Nooit de noord-vietnamezen.
Het Vietnam van vandaag is nog steeds een één-partij (oftewel een communistische) staat en dat zal, gezien de banden met China en Cambodia, niet snel veranderen. Maar ze hebben, net als China, de rem van de economie gehaald en ze staan toe dat mensen geld voor zichzelf verdienen. En dat kun je goed zien als je in Ho Chi Minh City (HCMC), of Saigon zoals de meeste zuid-vietnamezen de stad nog steeds noemen, rondloopt. Deze levendige stad is het commerciële hart van het land en lijkt erg op elke willekeurige andere snel groeiende stad in zuid-oost Azië. En groeien doet het.. In het grotere stedelijke gebied van Saigon leven nu zo’n 11 miljoen mensen. Er rijden meer dan 4 miljoen brommers rond in de straten en daar komen er elke dag 1000 bij. Het maakt het oversteken van een straat een heel avontuur! En als je niet al door een brommer wordt overreden dan is niet heel onwaarschijnlijk dat je door een nieuwe glimmende Rolls Royce wordt geraakt…
We zijn 4 dagen in Saigon gebleven. We hebben de stad verkend en een paar (erg toeristische) dagtochten gemaakt. Het Reunification Palace waar de noord-vietnamese tanks op 30 april 1975 door de poort kwamen denderen, wat het einde markeerde van de amerikaanse oorlog, was niet erg spannend. Het War Remnants Museum museum vonden we ook niet geweldig en bovendien moet je een sterke maag hebben aangezien de getoonde foto’s veelal verschrikkelijk waren. Onze Mekong River Delta cruise was een stuk beter; we werden per boot naar een aantal eilandjes in de Mekong delta genomen om zo een indruk te krijgen van het landschap en het leven in de ‘rijstmand’ van het land (en ja, ik heb de slangenwijn geproefd).
Ook een interessante ervaring was ons bezoek aan de Cao Dai Great Temple. Cao Dai is een religie die eigenlijk bestaat uit een mengsel van Boeddisme, Confucianisme, Taoisme, Christendom en Islam met een vleugje Vienamees spiritualisme en een brokje seculiere verlichting. Door een nogal bizar schilderij kwamen we er ter plekke achter dat Victor Hugo kennelijk één van de westerlingen is die door Cao Dai worden vereerd. De tempel zelf is net zo kleurrijk als het geloof en we hadden mazzel dat toen we aankwamen er net een ceremonie aan de gang was. De volgende stop was Cu Chi Tunnels, een netwerk van tunnels die tijdens de oorlog door het noord-vietnamese leger (Viet Cong) werden gebruikt om een landelijk gebied maar zo’n 30 km van Saigon vandaan te controleren. Het gebied werd heftig gebombardeerd door amerikaanse B52 bommenwerpers en men schat dat de hoeveelheid bomscherven overeenkomt met zo’n 1kg staal per vierkante meter. Je mag een van de (wijder gemaakte!) tunnels inkruipen waar het donker en nauw is en eigenlijk wil je er dan weer zo snel mogelijk uit. De tour eindigde met een geweldig staaltje noord-vietnamese propaganda: een film over de heldendaden van het Cu Chi volk. Onze laatste dag in Saigon was een beetje onvrijwillig omdat we eigenlijk die dag weg hadden gewild maar we konden helaas geen vlucht meer boeken. Ach ja. Hoort er ook bij en de beste manier om daar mee om te gaan is… shoppen!
Onze vlucht de volgende dag bracht ons naar Danang aan de oostkust, ongeveer halverwege tussen tussen HCMC en de hoofdstad Hanoi in het noorden. Van Danang zijn we naar het eilandje Tam Hai gereisd waar je een klein maar erg schattig resort hebt waar we een aantal dagen verblijven voor een welverdiende vakantie. Uhhh… Pardon? Vakantie? Ja.. We waren al weken zo niet maanden aan het reizen zonder echt eens te tijd te nemen om bij te komen en niks te doen. Het blijkt dat we nog steeds erg vaardig zijn in het niks doen aangzien de afgelopen dagen errug snel voorbij zijn gegaan met… juist.. niks doen.
 |
 |
 |
