Volgens sommige mensen heeft Bora Bora de mooiste lagune ter wereld. Mwaaahhhh… hij is inderdaad op veel plaatsen wel heel erg mooi, maar wij stemmen toch voor Aitutaki. De lagune op Bora Bora is groter, maar op veel plaatsen ook dieper, waardoor het water een donkerblauwe kleur krijgt. En daar hoeven we natuurlijk niet de halve wereld voor over, dat heb je in de Middellandse zee ook. En Aitutaki is leuker omdat het minder ontwikkeld is: geen para sailing, geen toertochten op jetskis, geen helicoptervluchten, geen exorbitant hoge prijzen voor alles – en geen Franse toeristen. Maar goed, het boottochtje dat we met z’n tweeen hebben gemaakt in de lagune van Bora Bora was wel heel erg leuk. Uitzicht op licht turkooise zee met blauwe lucht erboven blijft prachtig, en ik kan daar dan ook rustig tientallen foto’s van schieten. Hoe minder land in zicht, hoe beter.
Iets anders waar we onmiddellijk erg gelukkig van worden, zijn dolfijnen. En die zijn er plenty op Rangiroa! Op weg naar onze eerste duikstek zagen we ze al, hoge sprongen makend uit het water. Maar het werd nog beter: even later kwamen we een paar groepjes onder water tegen, tijdens de duik! Dat hebben we nog nooit eerder meegemaakt, meestal zijn dolfijnen bang van duikers en blijven ze uit de buurt. Maar deze kwamen met ons spelen!! Ze kwamen heel dicht bij en we hadden echt interactie met ze. Helaas hebben dolfijnen maar een ultrakorte attention span, of vinden ze ons saai, want ze waren al vrij snel weer weg. Niet getreurd: er zijn hier ook heel veel grijze en witpunt rifhaaien, en die zie je ook bij elke duik.
Rangiroa is een groot, bijna rond atol, met in het midden een enorme lagune (diep, dus donkerblauw, maar geeft niet, we zijn hier om te duiken!). De beste plek om te duiken is de Tiputa Pass, een passage tussen twee eilanden door, waar tijdens inkomend of uitgaand tij veel stroming staat. En dus zitten er veel grote vissen! Er zouden hier ook hamerhaaien moeten zijn, maar het seizoen daarvoor is eigenlijk nog niet echt begonnen, dus het wordt even afwachten of we die gaan zien. Maar in de tussentijd vermaken we ons uitstekend in ’the blue’: net buiten de pas, waar het water een paar honderd meter diep is en je dus alleen maar blauw om je heen ziet als je het water in gaat. Fantastisch! Vooral als er uit de verte af en toe een haai omhoog komt. Het is weer eens iets anders dan koraalvisjes bekijken. In die enorme bak met water voel je je echt even klein; net alsof je naar een sterrenhemel aan het kijken bent. Maar dan met kans op een ontmoeting met een hamerhaai! Fingers crossed, we hebben nog 2,5 dag om te duiken…
