Van Tonga naar Huahine (via Auckland en Tahiti)

Het was geweldig om Tonga te leren kennen. In onze ogen is het vooral een ideale bestemming voor yachties. Het moet geweldig zijn om in een groot jacht de verschillende eilandengroepen af te varen. Het aantal jachten dat in Vava’u ronddobbert doet vermoeden dat meer mensen dit door hebben. De bonus is natuurlijk het walvis spotten in het juiste seizoen. Verder viel ons op dat de mensen in Tonga, zoals op de andere Polynesische eilanden, erg groot zijn. En dan in zowel lengte als breedte. Je ziet veel kerels die net zo groot zijn als ik maar dan wel drie keer zo breed. Ze dragen soms traditionele kleding en hebben een prachtige lichtbruine huidkleur. Traditioneel betekent een rok met daaroverheen een soort rieten matje gewikkeld. Dat ziet er een beetje oncomfortabel uit.

En er zijn enorm veel fruit bats. Van die gigantische vleermuizen die in de schemer met een hoop kabaal op jacht gaan naar fruit.

We zijn inmiddels al weer een week op Huahine, een van de minder bekende en dus minder toeristische eilanden in Frans Polynesië. Om hier vanaf Tongatapu te komen ben je drie dagen onderweg. Je moet eerst terug naar Auckland. Dan heb je daar wel even de gelegenheid om wat westerse benodigdheden in te slaan en van een goede maaltijd met betere wijn te genieten. De volgende dag vlieg je door naar Tahiti waarbij je de datumgrens overschrijdt en je een dag terug gaat in de tijd. Een soort Groundhog Day dus. De volgende dag is dan weer dezelfde dag als waarop je uit Auckland was vertrokken. Back to the Future dus. Verwarrend? Vinden wij ook.

Met Air Tahiti vlieg je door naar een van de andere eilanden. De meeste mensen gaan al dan niet met een tussenstop door naar Bora Bora. Iedereen kent Bora Bora. Bora, zoals sommigen het hier noemen, heeft inderdaad een prachtige lagune. Dat weten we van onze eerdere reis. Maar het is ook enorm toeristisch en “Il n’y a pas de vie” zoals Sylvie, onze gastvrouw zegt.

Huahine bestaat eigenlijk uit twee met elkaar verbonden eilanden en is al met al vrij klein, zo’n 20 bij 40 km. Toch hebben we ons verblijf hier in tweeën opgesplitst: eerst een aantal dagen in het noordelijk deel en daarna even zoveel dagen in het zuidelijk deel. Het pension in het noorden lag dicht bij het grootste plaatsje en dat heeft een heuse supermarkt en geeft de mogelijkheid om ’s avonds naar een restaurantje te gaan. Of naar een roulotte, ook wel snack genoemd, waar ze de porties erg serieus nemen. Aan een steak frites heb je met twee man meer dan genoeg.

Het pension bood een pakket-deal waarbij je een dag een autootje meekrijgt en een dag een motorbootje. Dat is de beste manier om het eiland te verkennen. De tocht met het bootje is natuurlijk het allerleukst. Je kunt in een dag een mooie tocht maken rond het grootste deel van de twee eilanden. Je vaart in het turkoois gekleurde water aan de binnenkant van het rif dat om de eilanden heen loopt. En je stopt bij een van de prachtige verlaten standjes om even te zwemmen en te lunchen, of gewoon om een tijdje naar het fantastisch gekleurde water te staren.

Op dit moment zitten we in het zuiden (‘ze deep sous’ volgens Tinau, onze gastheer in het noorden) en logeren we in een prachtige bungalow direct aan het strand. Het verlaten strandje waar we tijdens onze boottocht gestopt waren ligt op een motu, een eilandje, hier pal tegenover. Dat is tien minuten met de kayak. We zijn al twee keer over gepaddeld om te snorkelen. Onder water is het niet spectaculair, we zijn dan ook enorm verwend, maar als je dan tijdens het snorkelen twee behoorlijk grote black tip rif haaien tegenkomt, is het al een stuk spannender.

Er zijn hier bijna geen restaurantjes en roulottes in de buurt. Dineren kan ook in de fale, de gemeenschappelijke ruimte, van de lodge samen met de andere gasten en de gastvrouw en -heer. En het is best leuk om zo verhalen te delen met andere reizigers en te horen hoe het leven er hier aan toe gaat.

Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming: Fakarava. Faka is nog kleiner en het enige wat je daar kan doen is duiken. Dat moet spectaculair zijn dus daar kijken we enorm naar uit.