Quito naar Havana – Van het midden van de aarde naar het middelpunt van de revolutie

Quito is de hoofdstad van Ecuador. Het woord Quito betekent, in één van de inheemse talen, ‘het midden van de wereld’. De oude, pré Inka indianenculturen wisten al dat Ecuador precies bovenop de evenaar en dus in het midden van de aarde ligt. Dat was de belangrijkste reden voor de Inka’s om de regio te bezetten en er een belangrijk religieus centrum van te maken. Zij wisten dat de plek waar de zon twee keer per jaar passeert zonder een schaduw te werpen de plek moest zijn die het dichtst bij hun god Inti, de zon, ligt. Ze waren in staat de exacte plaats van de evenaar en de exacte tijd en datum van de equinox en solstices te berekenen. Er staat een groot monument even buiten Quito (La Mitad del Mundo) precies bovenop de evenaar, dat het midden van de wereld markeert. De locatie ervan werd in de 18e eeuw door een groep Franse wetenschappers berekend. Er komen heel veel toeristen op af die er een hoop geld uitgeven. Maar het blijkt dat er een klein probleempje is… Een simpele check met een GPS ontvanger laat zien dat de locatie niet helemaal klopt. Helemaal niet zelfs… De ‘echte’ evenaar ligt een paar honderd meter verderop. Het blijkt precies door een archeologische site te lopen die zich bovenop een berg in de buurt, de Catequilla, bevindt. De site is een rond de duizend jaar oud monument van het midden van de aarde. Het is het bewijs van de absolute preciezie van de pré Inka culturen (en impliciet van de incompetentie van de Fransen). De kleine groep wetenschappers, verenigd in de onderzoeksgroep Quitsa-to, die de ontdekking deed, probeert de regering te overtuigen van het belang ervan. Ze ontdekten ook vele andere archeologische sites waarvan de locatie precies blijkt samen te vallen met de ‘echte’ evenaar. Een ontdekking met grote historische en culturele waarde. Zou je zeggen. Zo niet de Ecuadoriaanse regering. De commerciële waarde van de oude ‘Mitad del Mundo’ is kennelijk veel belangrijker voor ze…

We hadden een leuk hotel in de ‘nieuwe’ stad waar je een hoop barretjes, restaurants en terrasjes kunt vinden. Van daaruit kun je heel makkelijk de metrobus naar het historische centrum of de ‘oude’ stad nemen waar je wat van de koloniale historie kunt zien, of een andere bus pakken richting La Mitad del Mundo. Quito is een leuke maar kennelijk niet erg veilige stad. Met onze normale voorzorgsmaatregelen (ga nooit de straat op met méér dan alleen wat je echt nodig hebt, wat cash geld en een camera dus) slaagden we erin om uit de problemen te blijven. (echt waar mam!). Na een paar dagen was het helaas tijd om Ecuador te verlaten en afscheid te nemen van Zuid Amerika. Onze reis komt langzaam tot een einde maar voordat we naar huis gaan hebben we nog één bestemming te verkennen: Cuba!

Het geweldige caribische eiland Cuba heeft ongeveer 11 miljoen inwoners. Twee en een half miljoen daarvan wonen in Havana. De stad is een afspiegeling van de rijke en interessante historie van het land. Helaas, vanwege moeilijke economische tijden, zijn delen van de stad erg vervallen. Maar er zijn serieuze initiatieven om die te restaureren. Het is erg leuk om er rond te wandelen en elke keer dat er een Amerikaanse old-timer voorbij komt rijden (soms denk je wel dat om de andere auto er één is) moet je wel even glimlachen. Het zijn allemaal geïmporteerde Amerikaanse auto’s (Cadillac, Oldsmobile, Plymouth, Buick etc.) van vóór de revolutie (1959) dus je blijft je afvragen hoe deze mensen ze in hemelsnaam aan de praat hebben gehouden… Het moeten ongelooflijk goede automonteurs zijn. De revolutie (Fidel, Raúl, Che, Cienfuegos en de andere kameraden) heeft het land een gezondheidszorg van wereldklasse (én gratis) en onderwijssysteem opgeleverd. Maar, ondanks recente veranderingen die privé onderneminkjes toestaan, zie je nog vaak de het-kan-me-niks-schelen-want-het-levert-me-toch-niks-op instelling (erg Oost Europees van vóór het vallen van de muur) in restaurants, bars en hotels. Bedienend personeel is absoluut niet geïnteresseerd en doet dus niet z’n best. Tegelijkertijd proberen ze je altijd (nou bijna altijd) teveel te laten betalen in een poging om zo wat extra’s bij te verdienen (oeps daar gaat je fooi). We hebben zelfs schoonmaakpersoneel in musea gezien (en betaald…) dat wat bijverdiende door bezoekers gesloten ruimtes binnen te laten voor wat geld. Elke keer als je ergens parkeert of naar het toilet gaat moet je geld ophoesten. Onze indruk is dat ‘socialisme’ betekent dat het normaal is toeristen af te zetten voor een extra pesootje.

Na een paar dagen door Havana rondgezworven te hebben, lukte het ons een auto te huren (da’s niet makkelijk!) voor 6 dagen zodat we iets van het centrale en westelijk deel van het land kunnen bekijken. Vanuit Havana zijn we in westelijke richting langs de kust en door de suikerplantages naar de Viñales vallei gereden met z’n opmerkelijke karst Mogotes. We hebben een aantal grotten bezocht en door de beroemde tabaksvelden van de regio gereden. Het uitzicht is vaak erg mooi en we kijken er naar uit om meer van het land te gaan zien…