Nieuw Zeeland – Lord Of The Rings & Wolverine

“Welcome to Gondor…”, zei de Lord of the Rings tour brochure. Klonk uitnodigend ook al ben ik geen echte LOTR fan. Maar ik weet heel goed dat je alleen maar een veldje te zien krijgt dat in de verte doet herinneren aan de film, en dus gingen we dat maar niet doen. In plaats daarvan zijn we van het Mount Cook gebied, met een korte tussenstop bij de Clay Cliffs, naar het stadje Dunedin gereden. Dunedin is Gailic voor Edinborough en ligt aan de zuid-oost kust van het zuidereiland. Het is de belangrijkste universiteitsstad van NZ en dus wel de moeite van een bezoekje waard. Hmmm.. Toen begon de pech. Alle slaapplaatsen waren bezet. Geen enkel vrij bed in of in de buurt van de stad. Het bleek “orientatieweek” te zijn dus de stad was afgeladen met kids en hun ouders die de universiteit aan het bezoeken waren. Daar bovenop bleek een filmploeg ook nog es 200 bedden bezet te houden vanwege de film “Wolverine” die ze in de buurt aan het schieten zijn. Weer een fantastische film die we wel hierom zullen boycotten.. Uiteindelijk waren we gedwongen om nog eens 50 km verder naar het zuiden te rijden voor een slaapplaats. Die vonden we in “The White Horse Inn”, een erg uitgewoonde truckerstop met erg uitgewoonde kamers en sanitair. Weer een nieuwe ervaring.

Na een verfrissende nacht zijn we verder naar het zuiden gereden, naar Invercargill. Onderweg hebben we de Catlins aangedaan. Een erg ‘scenic’ (wat zienik??) route met veel leuke stops; de Moeraki Boulders, geeloog pinguins (okay we hebben er maar 1 gezien), pelsrobben en zeeleeuwen, watervallen, Slope Point (het zuidelijkste puntje van het zuidereiland) en veel, heel veel, nee erg veel (echt veel dus) schapen… En aangekomen in Invercargill hebben we waarschijnlijk de allerlaatste beschikbare kamer in de stad weggekaapt.

De volgende morgen zijn we naar Manapouri gesjeesd, een klein durp in de Fiordlands, waar de boot vertrok die ons meenam op een all day cruise over een van de grootste fjorden, de “Doubtful Sound” geheten (zo genoemd in 1770 omdat kpt. James Cook, het mietje, er aan twijfelde of er wel genoeg wind was om z’n bootje veilig in en uit het fjord te varen). En alhoewel het weer niet altijd even best was, de soms dramatische uitzichten maakten alles weer goed.