Fiji – Bula!

Bula! Dat betekent ‘Hoi!’, ‘Proost!’ of ‘Welkom!’. Het is het eerste wat je te horen krijgt als je in Fiji arriveert. Waar je ook naartoe gaat, mensen zullen je op dezelfde manier begroeten. En vaak zijn de volgende vragen de standaard ‘Waar kom je vandaan?’ en ‘Hoe lang blijf je hier?’. Eén persoon verbaasde ons zeer door te vragen: ‘Hoe heb je over Fiji gehoord?’. Hoebedoelluh? De hele wereld kent Fiji toch al? Het stond in ieder geval al lang bovenaan onze lijst met top bestemmingen en het is fijn om hier nu te eindelijk te zijn. Zoals Miek al eerder meldde; de mensen zijn vriendelijk, de luchten blauw en de stranden prachtig. Voldoet het aan onze hoge verwachtingen? Hmmm… Moeilijke beslissing… We hebben het tot nu toe erg naar onze zin hier maar voor wat betreft de stranden, staat Palau nog steeds op numero uno. We hebben nog een dag of tien en een paar eilanden te gaan dus wie weet. Een belangrijk feit is wel dat het strand tegenover het eiland waar we nu zijn (Tavewa, één van de Yasawas), het strand is dat figureerde in de beroemde schipbreukelingenfilm ‘Blue Lagoon’. Weet je nog? Met een piepjonge Brooke Shields. En hoe-heet-ie-ook-alweer… 😉

Op Viti Levu, het grootste eiland van Fiji, hebben we voor een week een autootje gehuurd en met name langs de zuidkust gereden. We hebben een paar stops van een paar dagen gemaakt in Coral Coast en Pacific Harbour. Van daaruit hebben we de hoofdstad Suva bezocht, een stad met 300.000 zielen. We dachten dat de stad groot genoeg zou zijn voor een paar fatsoenlijke boekenwinkels (we hebben dringend een reisgids van zuid amerika nodig!) maar dat bleek behoorlijk tegen te vallen. Kennelijk zijn Fijians niet zulke grote lezers. Het Fiji Museum was echter erg leuk. Het gaf een goede indruk van de geweldadige en kannibalistische historie van het land; de verschillende stammen waren constant in oorlog met elkaar en krijgsgevangenen werden doodgeknuppeld en daarna opgegeten! Andere hongerige wezens hier die hun gelijken eten zijn de haaien. Dat hebben we wel gezien tijden de ‘shark feeding’ duiken die we gemaakt hebben. Stel je een paar kliko’s voor die gevuld zijn met vis slachtafval. Laat die naar de bodem van de oceaan zinken en doe de deksels open. Wat krijg je dan? Een vis eetfestijn! Wanneer de wolk vis etende vissen groter en groter wordt en het bloed het water groener en groener kleurt (rood ziet er uit alls groen onder water), komen de haaien er aan om hun deel op te eisen. Gelukkig hebben ze geen interesse in de grote dikke mensen die ze zitten te bekijken en de verpleegsterhaaien vinden het kennelijk niet erg om geaaid (gehaaid!) te worden. En het voelt als schuurpapier!

De Yasawa’s zijn een groep eilanden iets ten noorden van Viti Levu. Een snelle veerboot doet de eilanden elke dag aan waardoor het een populaire bestemming is voor eilandhoppende backpackers. We zijn op dit moment op het eerste van de drie eilanden die we gaan bezoeken en omdat een aantal resorts al volgeboekt was, zijn we nu op een plek die helemaal ingericht is op backpackers. En jeetje wat voelen we ons oud! Meer dan 90% van de gasten zijn begin twintig en dol op de activiteiten en spelletjes die de hele dag worden georganiseerd. Het ‘after dinner’ spel op onze eerste avond was: ‘Hairy chest contest’ oftwel wie van de jongens heeft de harigste borstkas. Mijn god… Gelukkig konden we ontsnappen naar onze rustig gelegen strandhut (een Bure, zonder warm water!) voordat we er achter waren wat ze voor de meiden hadden verzonnen. Wat ze wel weer erg aardig doen, is dat de staf samen muziek maakt en zingt tijdens de maaltijden. Ze zingen zelfs een speciaal ‘vaarwel’ lied voor de gasten die op die dag vertrekken, kort voordat de veerboot aan de horizon verschijnt.