Australia – Tassie devils

De 45 minuten durende vlucht van Melbourne naar Launceston op Tasmanië (of Tassie zoals ze hier zeggen) ging lekker vlug voorbij en als je al zoveel vluchten gedaan hebt, is het niet veel meer dan een busrit naar je volgende bestemming. Er is niks spannends meer aan. Nadat we onze huurauto hadden opgepikt (weer een Sonata maar nu helaas zonder die lekkere V6 erin) en een bij Subway gehaalde lunch, hebben we in ons motel in het centrum van Launceston (ze zeggen hier Launie) ingecheckt. Het is niet een erg spannend durp maar ze hebben dan wel weer een geweldig park vlakbij waar ook de locals naar toe gaan om te ontspannen; in Cataract Gorge kun je een aantal hiking trails lopen en lekker zwemmen in de rivier of in het zwembad. De volgende dag zijn we richting het oosten gereden, eerst door bergachtig gebied waar we naar een mooie, zij het door de droogte niet zo indrukwekkende, waterval zijn gelopen, en toen naar het zuiden langs de oostkust naar St. Helen’s Point. Daar hebben we heerlijk gepicknickt op één van de grote in zee uitstekende rotsen. Een prima plek om te relaxen vooral omdat we er helemaal alleen waren.

Het was niet erg makkelijk om een slaapplaatsje in Bicheno te vinden voor twee nachten omdat, zo vonden we later uit, een of andere autoclub in de buurt op toervakantie (ouakansie) was met hun ‘hot rods’. Het was op zich wel leuk om de kleurrijke auto’s te zien en te horen. 🙂 Bicheno is een goede uitvalsbasis voor uitstapjes naar de Freycinet Peninsula maar er is ook een leuk dierenpark in de buurt waar je van heel dichtbij kangaroes, wallabies, wombats, possums en ander spul kunt zien maar het gaat met name om de tasmaanse duivel. De tasmanian devil is een erg schattig inheems beestje met scherpe tanden maar helaas ook een bedreigde diersoort. Niet alleen vanwege de mens maar vooral ook door een ziekte die gezichtskanker veroorzaakt en die binnen sommige kolonies op het eiland al zo’n 95% van de populatie heeft gedood…

Het schiereiland heeft veel prachtige baaien en stranden maar één ervan staat in de top 10 van ’s werelds mooiste stranden; Wineglass Bay. Een must natuurlijk maar de enige manier om er te komen – als je geen boot hebt – is te voet. De wandeling duurt 2,5 uur en gaat over een stijl en rotsachtig pad. ‘Appeltje, eitje’ dachten we dus met voedsel, water en zwembroek gepakt, gingen we op weg… Het was inderdaad erg stijl en rotsachtig en erg warm maar het uitzicht op de baai was fantastisch. Helaas was het bewolkt toen we op het strand aankwamen en de zeebries maakte het te kil om er lang te blijven. Het was in ieder geval te koud om te zwemmen.. Ja, we zijn watjes. Het positieve was dat we wel op tijd terug waren bij het motel om de kleine pinguins weer te zien die om de hoek op het strand wonen. Net als op Philip Island komen ze bij zonsondergang aan wal om terug te gaan naar hun nestjes en hun jongen te voeden. We hebben er maar een handvol gezien maar er waren in ieder geval ook geen honderden andere toeristen bij.