Wow, wat zijn wij goed bezig. Net echte toeristen! Gisteren van New Plymouth naar Waitomo gereden, een gebied waar ze rond de 300 grotten hebben waarvan er 7 open zijn voor bezoekers, waarvan wij er 2 gezien hebben. In de Aranui Cave hadden ze mooie stalactieten en stalacmieten, maar de Glowworm Cave was pas echt bijzonder: glimwormen! Of eigenlijk: glimmaden, maar dat is marketingtechnisch een stuk minder verantwoord. De slimmerikjes geven een blauwachtig licht om verdwaalde insectjes te lokken die de grot zijn ingevlogen en de uitgang zoeken. Vervolgens laten ze een aantal spinnewebachtige hengeldraden zakken, waar de vliegjes in vast blijven zitten. En dan: binnenhalen en smikkelen maar! De draden zijn alleen te zien als ze van de zijkant belicht worden, maar dan is het effect ook heel bijzonder. En het boottochtje door de grot was helemaal geweldig: het is net alsof je onder een hele heldere sterrennacht vaart. Nog nooit zoiets gezien!
Omdat we nog wat tijd over hadden zijn we doorgereden naar Rotorua, onze volgende stop. We stopten bij een motel dat gratis internet zou bieden (deed het niet eerste dag) maar dat bleek ook een tweepersoons jacuzzi in de kamer te hebben! Die moesten we natuurlijk proberen… met een glas lokale “champagne” die we in de supermarkt gehaald hadden. Vandaag hebben we maar liefst drie parken bezocht in de buurt: om te beginnen Wai-O-Tapu, gepromoot als “thermal wonderland”. Dat park heeft een geiser die elke dag stipt om 10:15 uur spuit. Wij vroegen ons al af hoe dat werkt met zomertijd en zo, maar ter plaatse werd dat snel duidelijk: ze gooien er een stuk zeep in, en dan gaat ie spuiten! De zeep breekt de oppervlaktespanning van het water, waardoor de hete laag onderop door de koelere bovenlaag heen komt… toch wel een beetje nep. (Overigens doet ie het zonder zeep ook wel, maar veel minder regelmatig.) De fantastische gekleurde, borrelende water- en modderpoelen in het park maakten echter alles goed. Een van de poelen wordt de Champagne Pool genoemd: door koolstofdyoxide in de bodem komen er voortdurend kleine belletjes naar boven, waardoor het oppervlakte er uit ziet als dat van een glas champagne. In de buurt van het park hadden ze nog een paar Mud pools en die waren helemaal een feest: grote plassen modder waar elke keer kledders uit omhoog springen, die daarbij ook een heel mooi blobblob geluid maken. Ik wilde er eigenlijk mee spelen maar je moest natuurlijk achter het hek blijven.
Waimangu daarna was ook leuk: dit park is gevormd door een vulkaanuitbarsting in 1886, en heeft ook verschillende hete bronnen, een groot heetwatermeer, en door de mineralen gekleurde stenen.
Te Puia is het dichtst bij ons motel en was onze laatste stop. Er is het een en ander aan Maori-cultuur te zien in het park, maar de grootste attractie is de Pohutu geiser – de naam betekent “grote plons” in het Maori. Het ding spuit ongeveer eens in het halve uur en wij moesten dus ook prompt 29 minuten wachten, maar toen deed ie het ook! Een grote plens water, zeker 10 meter hoog, en heel erg veel stoom. We waren het wachten na 28 minuten zat dus we waren net weggelopen, en toen begon het kreng. Moesten we terugrennen, door de spray van water en waterdamp heen – en daar wordt je nat van! Wel leuk om een echte geiser gezien te hebben die ook zonder zeep werkt.
