Kyoto, Nara, Takayama & Tokyo

Na nog een dagje tempels bekijken in Kyoto (er schijnen er 2000 te zijn in de stad, dus we hebben ze niet allemaal gedaan!) hebben we afgelopen maandag een dagtochtje gemaakt naar Nara. Daar staat het grootste houten gebouw ter wereld, Todai-ji, (een tempel, wat anders…) en dat is is inderdaad een indrukwekkend groot ding! Er zijn nog meer tempels in Nara en het aardige er van is dat ze in een groot, bosachtig park liggen. ook een leuke touch is dat er overal hertjes los rondlopen, zelfs op straat. Het was een hele aangename wandeling en vooral de Kasuga Taisha shrine was leuk, vanwege de honderden stenen lantaarns die op de paden ernaar toe stonden. Schijnbaar worden die eens per jaar tijdens een festival allemaal aangestoken, wat een fantastisch gezicht moet zijn. Zonder lampjes, maar met mos begroeid, vonden we ze ook al leuk. Op de terugweg naar het station werden we onverwacht nog getrakteerd op een Shinto-ceremonie. We snapten er natuurlijk niets van, en toen iedereen een tijd lang stond te bidden zijn we er maar vandoor gegaan. Wel weer een belevenis.

Dinsdag hebben we voor het eerst een snelle Shinkansen-trein genomen, richting Takayama. De trein leek inderdaad snel te gaan en zag er ook heel snel uit, maar hoe hard ie precies reed werd niet in de coupe aangegeven. Gemiste kans! Takayama is een klein, slaperig plaatsje in het midden van Japan, dat een beetje tussen de bergen ligt. Het is bekend vanwege de wijken met oude Japanse huizen die nog overgebleven zijn. In het plaatsje lijkt het permanent zondagochtend te zijn, zo rustig is het er. Het was er fantastisch mooi weer, en dat maakte de wandelingen door het plaatsje en de parken aan de rand van de stad aangenaam. We hebben sinds Australie niet meer zo’n blauwe lucht gezien! We sliepen er in een traditionele familieherberg, een minshuku, waar we ook dineerden en ontbeten.

Dat was lachen! Zowel diner als ontbijt bestonden uit een stuk of tien verschillende schaaltjes met Japanse frutsels, waarvan we nog niet een kwart konden determineren. Beide maaltijden werden met rijst en thee geserveerd. Bij het diner kregen we elk een mini-barbecuetje met een paar stukjes Hidagyu, het lokale, ook weer uitstekende, rundvlees. Bij het ontbijt kregen we weer zo’n barbecuetje maar wel een andere, en hier lag een groot boomblad op (magnolia) met daarop een prutje en wat stukjes paddestoel. Dat bleek hoba miso te zijn, een lokale specialiteit van gefermenteerde sojabonen. Best lekker, maar toen we even later op straat stonden hebben we het ontbijtje toch maar even snel aangevuld met een muffin en een cappucino bij een lokaal koffieshopje.

Daarna zijn we gisteren de Shinkansen weer ingedoken om naar Tokyo te gaan, en hier blijven we de komende vijf dagen. Het was erg grappig om midden in de spits (6 uur) en met al onze bagage over te stappen op een lokale trein om naar ons hotel te gaan. Het was wel druk, maar die verhalen die je van vroeger kent dat ze hier speciale ‘aanduwertjes’ in dienst hebben om mensen de trein in te stouwen zijn niet waar! Wij hebben ze in ieder geval niet gezien. We zitten nu in Shinjuku, een drukke zaken- en winkelwijk in het westen van de stad. Na een korte verkenning van de buurt gisteravond denk ik dat we het hier uitstekend naar onze zin gaan hebben.